De grijze eendjes die mooie zwanen werden!

Terve!

Er is ondertussen weer heel wat gebeurd. Laat me eerst wat vertellen over het gebeuren op school.

De lessen gaan ondertussen gewoon verder hoe we ze bezig waren. Het is altijd leuk om te zien hoe de kinderen in de Franse les proberen om de woorden correct uit te spreken. Je ziet dan zo het schaamrood op hun wangen verschijnen als het aan hen is om in het Frans te praten. Maar je ziet ze elkaar altijd goed aanmoedigen zodat ze dapper verder aan de slag gaan. In het begin dat ik de lessen gaf, kwamen er slechts enkele mij bedanken na de les, maar nu ze weten hoe het eraan toegaat vinden de kinderen het eens zo leuk en krijg ik dubbel zoveel bedankingen wanneer de les over is. De kinderen zeggen heel vriendelijk "Thank you" waarop ik hen antwoord met "Ole hyvä". Het gegiechel kunnen ze uiteraard niet wegsteken als ik wat Fins praat!!

De turnlessen van de laatste 2 weken staan allemaal in het teken van de leerplandoelen die de kinderen moeten behalen. Het 1ste, 5de en 6de leerjaar help ik hiermee. Ze moeten testen afleggen die door de overheid zijn opgelegd en moeten bij elke test een minimum aantal zaken kunnen afleggen. Toch vind ik deze testen wat aan de moeilijke kant. De kinderen van het eerste leerjaar zouden met een tennisbal 20m ver moeten kunnen gooien. De oudste meisjes moeten dan weer 5m met een kogelstootbal kunnen gooien. Heb je zelf al eens zo'n bal in je handen gehad? Ik droeg die naar het veld waar we zouden gooien en geloof mij, mijn armen hadden moeite om die bal heel de tijd in 1 hand te dragen. De leerkracht zelf zegt ook dat de testen te zwaar zijn voor de leerlingen, maar ja wie is zij om daarop iets te zeggen zei ze zelf. Ik heb bij deze testen het verspringen en kogelstoten voor mij genomen. De kinderen waren altijd zo nieuwsgierig wanneer ze net een poging hadden gedaan. Ze stonden onmiddellijk bij mij om hun uitslag te bekijken. Laat me zeggen dat 2/3 van de leerlingen de minimumvoorwaarden voldaan hebben. Ook de 60m sprint en de 400m lopen heb ik gemeten. Daar waren de meeste over het algemeen wel zeer goed in! De volgende weken gaan we met het eerste leerjaar nog enkele toffe spelletjes spelen omdat de grote vakantie eraan komt. De oudste kinderen hebben dan wat meer geluk. Zij mogen op een golfterrein enkele lessen volgen van een golfer en daarna zelf een balletje proberen slaan. Ik ga mee met Essi en Tuure om te begeleiden en ga mezelf ook is wagen aan zo'n "swoeng" tegen een balletje, benieuwd wat dat gaat geven!!


In het 5de lj heb ik deze week enorm grote ogen getrokken! Woensdag ging ik de klas binnen voor de wiskundeles te assisteren. Het begon zoals altijd wat rumoerig, maar toen ik de kinderen individueel ging helpen, stond ik paf! Ik zat bij Jimi en begon hem de uitleg nog eens te geven van meter omzetten decimeter, centimeter, ... Vriendelijk, respectvol, vragen stellen, lachen naar mij, ... Ik wist even niet waar ik het had! En als dat nog niet genoeg was, begon Thang die naast ons zat, mij ook vragen te stellen! Geloof mij dit is het laatste wat je zou verwachten van deze kinderen. Interesse, respect, zelf elkaar helpen!! Ik deed zelf een teken naar de leerkracht van "Wat is hier aan de hand?" en ze trok zelf haar schouders op met een grote lach op het gezicht! De volgende dag had ik bij de Engelse les niet gehoopt op een zeer vreedzame les, maar wat kreeg ik, hetzelfde! De jongens van de klas waren zo rustig, respectvol en deden zonder veel tegenspraak hetgeen hen opgedragen werd! De leerkracht kon zelf de klas verlaten waardoor ik er even alleen voor stond, zonder dat de boel op stelten werd gezet. Geloof mij, je weet niet wat een verademing dit is!! Ook in de dansles daarop bleven de 3 jongens van het 5de braaf waar ze moesten zijn en hielden ze het zo rustig mogelijk! Ongelofelijk! Zelfde verhaal op vrijdag tijdens de biologieles! Ik ga dan ook met volle moed naar de lessen van volgende week in het 5de lj! Ligt het nu aan het feit dat ik het been stijf hield en niet toegaf aan hun circustoeren of aan het feit dat het jaar bijna ten einde is, ik weet het zelf niet. Laten we gewoon hopen dat de laatste weken ook in deze schoonheid mogen afgesloten worden!

De dansles van deze week werd 5min voor de start ervan over een totaal andere boeg gegooid. Ik zat in de leraarskamer toen Kaija plots binnenkwam, "Ah Jessica, voor we het vergeten, het is vandaag je laatste dansles.". "Waaaaaat? dacht ik bij mezelf." Het eerste dat ik daarvan hoor. Maar bon, ben het ondertussen toch al gewoon dat er op het laatste moment iets verandert, ik kan de tel al niet meer bijhouden. Ik denk dat deze stage daar ook goed heeft een gedaan. Het heeft mij geleerd om grote en kleine veranderingen onmiddellijk aan te pakken en het beste ervan te maken. Ook met de dansles heb ik dat dan weer gedaan :-) Ik kwam in de turnzaal en zei dat de 3 lessen die we normaal hadden, naar 1 werden verschoven. De kinderen hun ogen stonden groot, maar niet getreurd we zijn er onmiddellijk ingevlogen. Ik heb het wat anders moeten aanpakken, maar een uur en half later waren we klaar, nodigde ik enkele leerkrachten uit om te komen kijken. De kinderen deden hun best, je zeg hen zo binnensmonds tellen op de muziek. Ik was echt fier op mijn "mannekes"!! Eens in de leraarszaal vroeg ik Tuure wat hij ervan dacht. Hij vond het schitterend om te zien, hoe goed ze hun best deden, maar vooral hoe een aantal lln waren opengebloeid! Hij vond het schitterend om te zien hoe meisjes die anders een zo stil en verlegen zijn, nu op de voorste rij stonden te dansen!!! Hij beëindigde zijn peptalk met de woorden: de grijze eendjes die mooie zwanen werden. Ik denk dat deze woorden de grootste impact hebben gehad op mijn 3jarige stage-ervaring. Wetende dat ik geholpen heb bij de ontwikkeling van deze mooie zwanen, maakt mijn hele ervaring hier in Finland dubbel zo mooi!!!



Op privévlak heb ik het weer eens gezellig gehad!! Vorige week zondag zijn we naar de zoo geweest met Viki en haar familie en Pilvi en Annete. Het was een zalige dag! De broer en zus van Mikko waren er ook bij, en wat is zo leuk als met zo'n 2 kleine pagadders de zoo te bezoeken? We liepen van hot naar her en maakte veel plezier. Een picknick mocht natuurlijk niet ontbreken! We sloten de dag af en vertrokken naar huis. Ik zat vanachter tussen de 2 kleintjes. Die lagen binnen de 10 minuten in slaap, het duurde niet lang of ik volgde hen :-) Ik denk dat Viki en Mikko op een bepaald moment echt wel met mij moeten lachen hebben, ik als volwassene in slaap tussen een 4 en 5 jarige :-)

Mijn eerste Poro (rendier) in Finland :p

Onze picknick!! Lovely!!

Enkele dagen voor we naar de zoo gingen ben ik met Viki en haar ouders en vrienden van hen de bossen ingetrokken. De honden staan getraind om mensen te zoeken in de natuur. Ikzelf heb ook voor slachtoffer mogen spelen. Echt hoe rustgevend het wel niet is om zo stilletjes te blijven zitten en genieten van een meertje net voor je. Bij het minste geluid ben je alert want het kan de hond zijn die jou zoekt! Belangrijk is dat je geen aandacht aan de hond geeft en wacht tot het baasje op het geblaf afkomt. Echt een superfijne ervaring.

Manu die zijn slachtoffer heeft gevonden :-)

Zo jongens dit was het dan weer eens voor deze week. Vanavond komen Viki en misschien ook Mikko scampi's bij mij eten. Daarna trekken we met bijna het hele leerkrachtenteam naar een benefietconcert in het centrum van Porvoo. Naar hetgeen ik heb begrepen gaat de opbrengst naar het weeshuis van Porvoo, of toch zoiets. Daarna trekken we met alle leerkrachten naar Soho, want dan treed de "cutie" van mijn mentor daar op :-) Geen idee wat het allemaal gaat geven deze avond, maar jullie worden er zeker van op de hoogte gebracht!

Heihei!!!