Weer wat nieuws!

Moi!

We zijn weer een hele tijd verder. Sorry trouwe lezers dat ik zolang niets van mij heb laten horen maar ik heb het dan ook enorm druk gehad! Zowel op sociaal vlak als op school vlak!

Net voor het paasweekend hebben we met het hele leerkrachtenteam een paasviering op poten gezet. Arja, Kristiina en ik stonden in om een lokaal om te toveren tot een heilige tuin! Na al wat groen is te verzamelen doorheen de school gingen we aan het werk. Beslis zelf maar of onze opzet geslaagd is.

De voorbereidingen

Mijn zelfgemaakte fleurige muur :-)

Het eindresultaat met wat bloemen die verdwaald liggen wezen

 op de grond :-)

Op donderdag gingen de kinderen dan aan de slag. Per klas hadden de kinderen een stuk ingeoefend of reeds op film gemaakt. Je kon van de ene klas naar de andere wandelen en kijken wat Jezus voor zijn dood allemaal nog had verkondigt. Hieronder enkele sfeerfoto's.

Na iedereen een gelukkige Paasweekend te hebben gewenst, trok ik met Viki en Mikko naar de luchthaven, want daar zou mijn prins op het witte paard staan!! Kevin kwam een weekendje meegenieten van de omgeving van Finland! We hebben Helsinki bezocht en Porvoo. Hij vond het schitterend om dit allemaal te zien! Hij heeft ook kennis gemaakt met Mikko en Viki uiteraard, maar ook met andere mensen die ik hier heb leren kennen. Hij stond ervan versteld dat ik niet buiten kon komen zonder iemand te kennen! We stappen de bus op, 1 van mijn leerlingen zit op de bus, we wandelen om iets te gaan eten, zwaait de vader van Viki van op een balkon naar ons, zijn we langs de rivier aan het wandelen komen we vriendinnen van mij tegen, willen we iets gaan drinken nodigt een kennis van me ons uit om bij hen te gaan zitten. Ja ja dames en heren, dit allen op 3 dagen :-) Kevin vertrok met een gerust hart naar huis omdat hij had gezien dat ik het hier goed heb! Plannen om binnenkort met ons twee hier op vakantie te komen zijn dan ook in de maak!

Het weekend zat er weer op, hoe mooi het allemaal wel mocht zijn, dinsdag stonden we weer voor de klas. Tijdens de Franse lessen leerde ik de kinderen zichzelf en anderen voorstellen. Dit met het werkwoord être! In het 6de had ik dit al gedaan maar hier nog niet. De kinderen nemen de leerstof vrij snel op, maar blijven moeite hebben met de uitspraak. Ze zijn zo gewoon om elke letter uit te spreken die er staat. Maar zoals ze zeggen: Oefening baart kunst!

De danslessen vorderen ondertussen ook heel mooi. De kinderen kennen de dans zo goed als, op enkele schoonheidsfoutjes na. Ik gaf hen vorige week de opdracht om in kleine groepjes zelf een stukje van 8 tijden in elkaar te steken. Wonderlijk maar waar, de jongens waren het eerst klaar en het was nog goed ook! Bij de andere groepjes wou het niet echt vlotten. Door hen wat tips te geven of bij te sturen trachtte ik hen te helpen. Ik heb hen dan ook voorgesteld om volgende week naar enkele filmpjes te kijken van kinderdansshows, waar ikzelf in meedoe, zodat ze wat ideeën kunnen opdoen. Hiervoor waren ze te vinden. Computerlokaal reserveren en op groot scherm de dansen laten zien is dus de boodschap.

Het lesgeven begint als echt werk aan te voelen. Het gevoel van stage lopen is weg. Ik kom precies echt op het werk toe en ga naar gewoonte met de kinderen aan de slag. Ook de leerkrachten nemen mij echt op als 1 van hen! Ik ben even geleden de dochter van een leerkracht op straat tegengekomen en ze wist me te vertellen dat haar moeder vindt dat het leerrijk is om nieuwe ideeën en invloeden binnen te krijgen. Ik voelde mij enigszins gevleid! Maar dit wil niet zeggen dat ik het nu gewoon maar moet laten gebeuren, neen, we blijven er voor de volle 100% gaan! Al moet ik eerlijk toegeven dat ik echt wel eens nood heb aan een echte vakantie. Als je alles zo is optelt, heb ik sinds de kerstvakantie geen enkele week vakantie meer gehad. De krokusvakantie en paasvakantie vielen in de periode dat ik hier al was. En aangezien ik hier geen vakanties heb moeten we het maar nemen hoe het komt hé :-)

Maar dit weekend kon ik eigenlijk wel als echt vakantie inrekenen! Het was namelijk Vappu! Het feest van de arbeid! Geloof het of niet heel Finland komt buiten! Ik heb zaterdagavond met de meisjes een lekkere BBQ gedaan en daarna nog wat fun gemaakt! Ook heb ik een traditionele sauna genomen. Niet op elektriciteit, maar een sauna waar je nog echt hout moet in branden. Dit beviel me veel beter dan de elektrische sauna's! Het was wel even wat onwennig omdat de Finnen gewoon zijn om puur natuur de sauna in te kruipen! Ik zei bedeesd dat ik mijn handdoek wel kan aanhouden! Geen enkel probleem voor de meisjes. Door hun kalmte en relaxte sfeer had ik ook geen onwennig gevoel toen ik daar zo met hen zat. Toch dacht ik bij mijzelf  "Leve de handdoeken" :-)

Zondag trok ik met mijn huisgenoot en barstende koppijn naar Helsinki. We zouden picknicken in het park! Picknicken begreep ik wel anders dan tussen duizend mensen een tent neerplanten en daar een 3-gangenmenu binnen te spelen. En Finnen hebben echt iets met alcohol! Om 11u 's ochtends sloegen die vodka achterover. Om eerst vriendelijk te blijven heb ik de eerste aangenomen, niet met volle zin omdat mijn hoofd nog wat nagonsde van de avond ervoor. De 2de kon ik ook niet weigeren, maar de 3de moest ik wel. Ik zei vriendelijk "Ei kiitos" waarop de man mijn glas volschonk toen ik mij omdraaide. Voor ik het goed en wel wist, zei ik tegen de man "Tuhma poika", wat evenveel betekent als "stouterik". Heel de tafel lag plat van het lachen omdat ze wisten dat ik Engels sprak. Ze stonden er zo van versteld dat ik zo kon antwoorden :-) :-)
Het was echt een zalig weekend en een ervaring om nooit te vergeten!

Deze week staat er niets speciaals meer op het programma op school. Gewoon de lessen geven die in mijn uurrooster zijn opgenomen. Wel ga ik zondag naar de Zoo van Helsinki met Viki, haar familie en enkele vriendinnen! Ik ga eens navragen hoe er daar op de educatieve dienst gewerkt wordt, gewoon om even te vergelijken of het er net zoals bij ons aan toe gaat!

Het aftellen is begonnen... Nog 1 maand en ik zit terug in het kleine België. Er zijn 2 kanten qua emoties aan mijn terugkeer. Ik ga zo blij zijn als ik mijn familie en vrienden ga terug zien! Vooral mijn zus! Ik spreek haar dan wel vaak via Skype, het bekvechten en lachen begin ik toch wel te missen! De andere zijde is dan het afscheid van de mensen hier! Ik hou me nu al vast voor een heel emotioneel afscheid van alle partijen. Ik ben echt als collega, vriendin, leerkracht, ... door iedereen opgenomen. Nooit gedacht dat ik me zo zou gaan hechten aan iedereen hier! Vooral Viki en Mikko!! Ze kunnen zich denk ik niet voorstellen hoeveel ze wel voor me betekenen! Daarom dat ze ook in augustus een week in België op vakantie komen bij mij :-)

Zo liefjes, dit was het dan weer voor nu. Hoop dat je er evenveel van genoten hebt als ik!

See you next time!!!!