Hier zijn we weer. Het was weer een hele drukke week!! Maar het weer maakt alles zoveel gemakkelijker! De zon schijnt heel hard en er zijn nog maar op enkele plaatsen grote plekken sneeuw te vinden! Je zonnebril moet bovengehaald worden en de winterjassen kunnen in de kast blijven! Voor ik de schoolweek uit de doeken doe vertel ik eerst iets over dit weekend, want dames en heren, ja ja, voor het eerst sinds mijn verblijf had ik echt het weekendgevoel! Ik had me voorgenomen om al het schoolwerk te verschuiven naar zondagmiddag zodat ik eens extra hard zou genieten van het weekend met dit mooie weer!
Zaterdag was echt een drukke maar zo'n leuke dag! Het begon al 's ochtends. Ik vertrok met Essi naar de supermarkt en je kreeg echt een vakantiegevoel omdat het zo warm was in de auto :-) We kochten al het nodige want ik was 's avonds uitgenodigd bij Viki en wou graag een dessert maken. Maar voor ik naar Viki ging zijn Essi's ouders op bezoek geweest. Haar moeder, Essi en ik sloegen de handen in elkaar en begonnen een frisse lunch te maken! Salades, brood, asperges, eieren, zalm, ... Het was een waar eetfestijn!Ik vertrok even daarna naar Viki's appartement. Haar ouders waren er ook en het was weer een fijn weerzien! De ouders vertrokken en even daarna was de keuken gevuld met 6 meisjes. Met koffie, gebak en snoepjes begonnen we de avond. Het blijft altijd grappig dat wanneer mensen zich excuseren dat ze niet goed Engels kunnen spreken dat ik er hen dan op wijs dat ik helemaal geen Fins kan praten. We haalden de computer boven, bekeken enkele grappige youtubefilmpjes en zongen mee met de laatste nieuwe liedjes.
4 meisjes vertrokken waarna Viki, Pilvi en ik alleen achterbleven, het was pizzatime!! Pilvi maakte het deeg. Niets zo lekker als zelfgemaakt pizzadeeg! Met een glas wijn erbij deden we elk ons ding, het was echt wel zo'n beetje een meisjesavond :p Pizza de oven in en daarna smullen! Man wat was die lekker zeg! We maakten ons daarna klaar omdat we het nachtleven eens gingen verkennen. Het was een hele fijne avond, maar we waren eens zo blij dat we in ons bed lagen. Pilvi en ik bleven bij Viki slapen. We deelden de sofa die tot een 2persoonsbed werd omgetoverd. Manu, de hond, zag zijn kans even mooi om tussen ons te komen liggen maar werd mooi terug naar zijn mat verwezen.
 |
Deze ochtend werd ik gewekt door Manu. Hij stond zo vrolijk voor mijn gezicht waarop hij me spontaan "goede morgen" wakker likte! Toen we alle 3 in de keuken zaten hadden we het nog even over de fijne avond! We gingen nu naar Viki's ouders. We zouden met de honden een wandeling langs de rivier maken en daar het eerste ijsje van dit seizoen eten! Zaaaaalig, die zon zo in je gezicht! Ik bestelde mijn ijsje met 1 bol, maar het was net of ik er 3 had gekregen, zo'n grote ijsjes zeg! Nog even nagenietend van al dat lekkers en de zon waarna we vertrokken. Viki was WEER eens zo vriendelijk om me thuis af te zetten met de auto! Ik heb haar dan ook nog eens duidelijk gemaakt dat ze altijd zeer welkom bij mij is wanneer ik terug in België ben. We hebben dan ook afgesproken van zodra ik mijn eigen appartement heb, dat zij en Mikko eens komen logeren! Dan kan ik hen eens in de watten leggen zoals zij hier voor mij doen!
De naschoolse opvang was weer heel erg leuk! We maakten het eitje dat Viki 2 weken geleden aan het uitproberen was. Toegegeven, het is niet zo gemakkelijk hoor! We prikten onze naalden in het issimo eitje zodat de wol zich in het eitje haakte. Ik maakte er zelf ook 1. Het werd een rode met blauwe versiersels en glinsterende pailletten. Na de naschoolse opvang ben ik met Viki gaan wandelen door Kevatkumpu. Ze vertelde me weer uitgebreid over het Fins schoolsysteem. Ik leer echt veel bij door gewoon al pratend zaken op te vangen. Het zit namelijk in Finland zo dat kinderen het recht hebben om naar de dichtstbijzijnde school te gaan. Is er te weinig plaats in de klassen, dan moet er een oplossing gezocht worden want dit is echt wel een recht van het kind hier! Ook het begeleiden van speciaal behoeftige kinderen in het gewoon onderwijs is hier vrij goed! Wanneer ouders beslissen dat hun kinderen met speciale behoeften, ook dove kinderen bijvoorbeeld, in het gewone onderwijs moeten zitten dan onderneemt de school enkele stappen. Zo wordt er een assistentleerkracht aangewezen die instaat voor de begeleiding. Deze en de klasleerkracht worden bijgeschoold door leerkrachten vanuit het bijzonder onderwijs en door medisch personeel. Er is dus een goede wisselwerking tussen alle betrokken partijen.
De turnles die ik aan het eerste leerjaar moet geven verliep deze week enigszins hilarisch :-) De leerkracht die me normaal altijd assisteert en dus ook vertaald, was er niet. Een andere leerkracht zou er dus op toezien, ware het niet dat die leerkracht niet goed Engels praat en begrijpt. Ik heb me dus moeten behelpen met gebarentaal en woorden Fins die ik ken. Zo wou ik tikkertje bal met hen spelen. Ik stak de bal omhoog en keek vragend naar hen en zei "Hippa?". De kinderen hadden het begrepen! Ze stonden zo te springen van enthousiasme omdat ik mijn best deed om Fins te praten. Ik gaf hen allen een nummer in het Fins, verduidelijkte met gebaren en demonstraties wat iedere nummer moest doen. Ik had drie jongens en drie meisjes nodig voor een ander spel. Ik zei gewoon "kolme poikaa ja kolme tyttöä" en de kinderen stonden te springen omdat ik hen moest kiezen. Het was echt een mooi zicht! Had ik mezelf kunnen filmen ik had het gedaan, je zou nogal schrikken wat een impact gebaren en enkele woorden hebben op kinderen!
De dansles was weer een zware, maar achteraf gezien volwaardige les. We gingen verder met het dansje van vorige week op "Boom Boom Pow" van BEP. Ik stond weer versteld van Jarni! Hoe goed die de passen onthoud! Ik heb hen nu het tussenstuk aangeleerd dat nodig is bij het dansje. Dit dansen ze per 2 waarbij ze o.a. door elkaars benen moeten kruipen. Heel fijn om de kinderen zo te zien oefenen en elkaar te helpen. Ik denk dat ik volgende keer mijn camera eens ga meenemen en filmen hoe goed ze het wel doen! Toch blijf ik het spijtig vinden dat 3 jongens van het 5de lj echt niet meewillen. En ik begrijp niet goed waarom... Ze hebben zelf voor dit vak gekozen en de drie andere jongens in de groep vinden het geweldig. Er kan dus denk ik niet gezegd worden dat de dansjes te meisjesachtig zijn. Viki en ik hebben besloten om met de andere leerkrachten eens te overleggen wat we met hen gaan doen. Want als we hen inderdaad van groep laten veranderen dan geven we het signaal dat wanneer ze lang genoeg tegenwerken ze inderdaad hun zin krijgen. Ik zou echt graag hebben dat ze plezier beleven, maar ze werken het zelf tegen. Dit werkt soms echt frustrerend! Boos worden, hen speciale taken geven, het grappig maken, zelf vragen of ze breakdancepassen willen inbrengen omdat ze dit als hobby doen willen ze niet, ... niets niets helpt. De andere leerkrachten begrijpen er ook niets van, maar dan over hun gedrag in het algemeen. Onbeleefd, het bloed van onder je nagels willen halen, vervelend doen, schreeuwen, je uitlachen, ... bedenk het en het zit bij hen in hun pakket. Het is echt moeilijk om altijd opnieuw met een schone lei te beginnen met hen, maar het zal toch zo verder moeten want als je van het begin van de les al met argusogen naar hen kijkt, is het zeker verloren!
Vrijdag ben ik een trapje hoger gegaan met de leerlingen van het 6de bij Frans. Ze mochten zichzelf en anderen voorstellen. Ik begon eerst met het iets theoretische stuk, het uitleggen en aanleren van de vervoegingen van être. De leerlingen hadden het snel door en begrepen ook wanneer il of elle werden gebruikt. Het beluisteren van een lied of het bespreken van een dialoog was al veel leuker voor hen! Zeker toen ze zelf eens het dialoogje mochten proberen lezen :-) Maar het stuk dat de kinderen zichzelf en anderen daadwerkelijk mochten voorstellen was in 1 woord: TOF! Het was echt leuk om te zien hoe erg ze hun best deden om zichzelf of anderen zo goed mogelijk voor te stellen. Maar ik had 1 ding verzwegen: je gebruikt elle, als je meisjes voorstelt, je gebruikt il wanneer je jongens voorstelt. Maar ik had hen niet vertelt wat je moest doen wanneer je én jongens én meisjes moest voorstellen. Toen ik hen vroeg om deze voor te stellen, zag je op alle gezichten een lach verschijnen, ook op die van de leerkracht, ze begrepen wat ik gedaan had :-) Het was zo'n grappig moment!! Na hen te hebben uitgelegd wat je dan moest doen verliep het verder vlot!
Vrijdag had ik ook de kans om iets mee te maken dat bij alle laatstejaars van de secundaire school traditie is. Wanneer je afstudeert ga je een kostuum gaan kopen met een speciale witte hoed, ik noem ze de marinehoedjes omdat ze daar wat op lijken. Viki's broer studeert dit jaar af. Ik ben met hen mee op jacht gegaan om een kostuum te pakken te krijgen. Het ene na het andere kostuum werd gepast tot het beste gekozen werd. In de kamer naast ons was er nog een andere jongen zijn kostuum aan het kiezen. Wel leuk om haar broer daar zo in kostuum te zien staan terwijl de ouders toch enigszins fier naar hem kijken. Fier omdat hun zoon volgend jaar een man zal worden, want ja hoor dames en heren, de legerplicht bestaat hier nog altijd in Finland. Alle jongens moeten hun legerdienst achter de rug hebben. Er werd me al uitgebreid over verteld omdat Mikko zelf zijn legerdienst al achter de rug heeft. Eerlijk gezegd vind ik de trainingen best loodzwaar! Als ik zo hoor wat Mikko allemaal heeft moeten doen, petje af dat alle jonge mannen dit moeten doorstaan!
Zo dit was het weer voor deze week!! Ik kijk echt al uit naar volgende week!! Ten eerste omdat het een korte week, met een lang paasweekend is (eindelijk eens vakantie!!!) en omdat ik dan bezoek krijg van Kevin! Kun je je voorstellen hoe hard ik hem mis nadat de langste periode die we elkaar op al die jaren niet hebben gezien maar 1 week was? De plannen voor volgend weekend zijn dan ook al gemaakt! Bezoek aan het fort van Helsinki, misschien Turku gaan bezoeken en natuurlijk alle plaatsen die ik hier veel bezoek! Ik kijk er al vast naar uit!
PS: We hebben alle woorden eens opgeteld die ik al kan zeggen in het Fins, geloof het of niet, het zijn er al 46 :-)
Jessica
Geen opmerkingen:
Een reactie posten